Als het gezellig is en iedereen doet het…..

Steeds meer van mijn vrienden begonnen er mee. Ik was nieuwsgierig maar begreep ook hoe verslavend het was. Uiteindelijk ben ik onder de sociale druk bezweken. De eerste keer wist ik me nog niet echt een houding te geven. Ik bestudeerde goed hoe andere het deden en langzaam begon ik me steeds stoerder en zekerder van mezelf te voelen. In het begin was er eigenlijk nog niet zo veel aan de hand. Ik kon gemakkelijk hele dagen zonder. Op mijn werk deed ik het niet. Vaak deed ik de eerste pas als de kinderen op bed lagen. Eigenlijk deed ik het puur voor de gezelligheid. Als iedereen dan bezig was dan deed ik gewoon gezellig mee. Maar op den duur merkte ik aan mezelf dat ik meer nodig had. Het begon met een keer stiekem op de wc. Maar daar bleef het niet bij. Het werd zelfs zo erg dat ik het op een gegeven moment gewoon aan mijn bureau deed. Aangezien bijna iedereen het deed hadden anderen erg weinig last van, dacht ik. Op feestjes merkte ik echter dat de mensen die niet verslaafd waren zich begonnen te ergeren en te klagen maar heimelijk nieuwsgierig waren. Uit schuldgevoel vertel ik ze steevast dat ze er niet aan moeten beginnen. Mijn kinderen weten inmiddels wel dat ik het doe. Ik schaam me voor mezelf. Als pappa koffie drinkt, dan kan hij gewoon niet meer zonder. Zo zijn er inmiddels veel van die standaard momenten ingeslopen waarop ik zenuwachtig in mijn zakken graai en mijn hart sneller begint te kloppen als mijn zakken leeg blijken: Als ik op de trein sta te wachten; als ik in de auto stap; als ik uit de auto stap; na het eten op de bank en ja zelfs -en dat vind ik het meest gênante- zelfs vlak voor het slapen gaan heb ik nog even die behoefte. Zodra ik wakker wordt is het het eerste wat ik doe. Wat het makkelijker maar ook erger maakt is dat mijn vrouw dankzij mij nu ook verslaafd is. De kinderen zeuren dat we er mee moeten stoppen. Ik weet dat ze gelijk hebben maar ik kan het gewoon niet opgeven, ik ben er gewoon nog niet aan toe. Ook al mag het tegenwoordig op de meeste scholen niet meer in de klaslokalen, als ík al zie hoeveel docenten het doen, dan kan het de jeugd zelf natuurlijk ook niet ontgaan. Als zelfs mensen met zo’n voorbeeldfunctie zijn overgeleverd aan hun verslaving dan zal het allemaal vast wel meevallen toch? Het is natuurlijk ook een schande dat prominenten als Femke Halsema gewoon ongegeneerd onder werktijd hun “honger” stillen. En als ik, als simpele burger dat soort beelden zie en van de internationale megaconcerns steeds weer opnieuw te horen krijg dat het geen kwaad kan voor de gezondheid wie ben ik dan om dat in twijfel te trekken? Ik kan morgen ook door een bus overreden worden toch? En zo vind ik steeds weer een nieuw excuus om toch maar te kunnen blijven twitteren. Zelfs als ik ziek ben twitter ik gewoon door. Wat ik wel vervelend vind is van die mensen die kettingtwitteren en de ene na de andere tweet versturen. Helaas heb ik mezelf hier ook wel eens op betrapt. Ik merk dan wel dat het me op een gegeven moment tegen gaat staan. Na zo’n 40 tweets op een dag is het ook niet meer lekker, je twittert dan gewoon puur uit verveling. Of gelijk na de sex eerst even samen een tweet versturen vind ik ook zoooo cliché. Voorlopig ga ik nog wel even door met twitteren. Ooit hoop ik wel te kunnen minderen, ik heb veel ontzag voor mensen die zonder enige moeite een hele dag niets kunnen sturen en dan alleen ’s avonds op de bank 1 of hooguit 2 tweets versturen. Als ik ooit stop hoeven jullie overigens niet bang te zijn dat ik helemaal anti wordt hoor. Nee van die mensen die dan gelijk een wachtwoord op hun wifi zetten zodat er op verjaardagen niet de hele avond wordt getwitterd vind ik zo schijnheilig. Kijk, dat je zelf stopt met twitteren dat snap ik maar dat dan gelijk iedereen dat moet voelen dat hoeft voor mij niet.